โคลัมเบีย
เป็นประเทศที่อยู่ในทวีปอเมริกาใต้ไม่ไกลจากประเทศมหาอำนาจมากแต่ว่าก็ยังเป็นประเทศที่กำลังพัฒนาเฉกเช่นกับประเทศไทยของเรานั่นเอง แต่ทุกครั้งที่ตัวฉันและแฟนออกไปสำรวจหรือเดินเล่นนั้นก็มักจะมีคำถามกันว่าใครเจริญกว่ากันระหว่าง ไทย กับโคลัมเบีย และดิชั้นกับแฟนก็ฟันธงข่ะว่าโคลัมเบียแซงอยู่หน่อยๆถึงปานกลางและอาจจะมากกว่าด้วยค่ะ ค่าเงินที่นี่ก็ต่ำ แต่ของกินของใช้สินค้าก็ราคาพอๆกับบ้านเรา ผู้คนรายได้ต่อเดือนก็ประมาณ 10000-15000 ก็ไม่แตกต่างจากไทยมากเท่าไหร่ แต่ตั้งแต่มาที่นี่ก็มีหลายอย่างที่อิชั้นประหลาดใจและไม่เคยเห็น มีทั้งชอบและไม่ชอบ เอาเป็นว่าหยิบมาฝากละกันอันที่ไม่เคยเจอในเมืองไทยหรือที่เห็นว่าแปลกๆ มาเริ่มกันเลย
1. มอเตอร์ไซด์
ถึงว่าการคมนาคมหรือว่าการโดยสารที่นี่ถ้าเปรียบเทียบกับเมืองไทยแล้วน่าจะด้อยกว่า เนื่องจากที่โคลัมเบียไม่มีรถไฟฟ้าหรือว่ารถไฟใต้ดินแบบบ้านเรา จะมีก็แต่ที่เมืองที่ไม่ใช่เมืองหลวงอย่างเมืองเมเดยีนเท่านั้น แต่ที่เมืองหลวงอย่างโบโกต้า ผู้คนส่วนใหญ่จะขับขี่ด้วยรถส่วนตัว บ้างก็ขับรถยนต์ บ้างก็จักรยาน แต่หลักๆและส่วนใหญ่ที่เห็นก็จะเป็นมอเตอร์ไซด์ แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ 100% ของผู้ขับขี่มอเตอร์ไซด์ที่นี่จะสวมหมวกกันน็อคกันทุกคน บอกได้เลยว่า 100% คำถามมีอยู่ว่า คนเค้ามีระเบียบหรือรัฐบาลเค้าเข้มงวดกันน๊า อันนี้ก็เป็นคำถามที่น่าเก็บมาคิดได้เลยทีเดียว
2.รถทัวร์มี WIFI
เรื่องง่ายๆ ที่ผู้ชายไม่รู้ เอ้ย ไม่ใช่ เรื่องง่ายๆที่หลายคนมองข้ามนั่นก็คือ wifi บนยวดยานโดยสารที่โคลัมเบียเค้ามี wifi บนรถบัสนะจ๊ะ เวลาไปไหนมาไหนคุณก็สามารถท่องโลกออนไลน์ได้อย่างสนุกสนาน แต่สิ่งนึงที่น่ารำคาญมากๆกับการนั่งรถบัสที่นี่คือ ทุกๆป้ายรถเมล์ คนขับจะจอดให้คนขึ้นมาหากินบนรถ เช่น ให้คนขึ้นมาแร๊พบ้าง ให้คนขึ้นมาขายของ ให้คนขึ้นมาเป่าแซกโซโฟน ตลอดทั้งการเดินทาง และหากจบการแสดง เราก็ต้องให้ตัง หากไม่ให้ พวกนางก็จะมองหน้าเราเหมือนกับเราไปขโมยของของพวกนางมา เฮ้อ ดีอย่างเสียอย่างจริงมั๊ย
3. รถที่นี่ขับพวงมาลัยอยู่ทางซ้ายและขับรถเลนขวา
มันก็เป็นเรื่องปกติของคนแถบอเมริกาไม่ว่าใต้หรือเหนือก็ขับพวงมาลัยซ้าย บนเลนขวา รู้สึกว่านอกเหนือจากไทยแล้วก็จะมีประเทศอังกฤษที่ขับพวงมาลัยขวาและวิ่งบนเลนซ้าย เวลานั่งแทกซี่มันก็จะวูบๆ เวลาเค้าเลี้ยวขวาผ่านตลอด และก็จะสับสนเวลาที่ต้องข้ามถนน มาที่นี่อย่ามัวแต่มองขวาเวลาจะข้ามถนนนะจ๊ะ
4.แท็กซี่
แท็กซี่ที่นี่มีสีเดียว นั่นก็คือสีเหลือง ไม่ว่าจะไปเมืองไหนในประเทศก็จะมีแท็กซี่สีเดียว ไม่มีสีเขียว สีแดง สีชมพู คาดเหลืองแบบบ้านเรา แท็กซี่ที่นี่เมื่อเปรียบเทียบกับเมืองไทยแล้วจะมีมารยาทกว่าเยอะ มีความใจดีกว่าเยอะ ไม่โกงทั้งๆที่เราพูดภาษาเค้าไม่เป็น ไม่โกงทั้งๆที่รู้ว่าเราเป็นนักท่องเที่ยว กดมิเตอร์ตลอด และที่สำคัญแต่งตัวสุภาพมาก บางคนใส่เสื้อเชิทผูกไท๊ คือรู้สึกอุ่นใจเวลาที่นั่งแท็กซี่ที่โคลัมเบีย แต่ว่ามีอย่างนึงที่เรารู้สึกว่าไม่ชอบก็คือ แท็กซี่ที่นี่ 90% ไม่เปิดแอร์กลับเปิดกระจกรับลมรับควันแทนจ้าาาา แต่ถึงอย่างไรก็ตามระบบแท็กซี่ที่นี่ก็ยังชนะเลิศ เมืองไทยต้องปรับอีกเยอะจ่ะ
5.สถานีขนส่ง
สถานีรถบัสที่นี่ โอ้วหม่ายก้อต ใหญ่และดูดีกว่าดอนเมืองอี๊ก มี 4 ชั้น ทุกอย่างจัดเป็นระบบระเบียบ มีผู้โดยสารขาเข้า ขาออก รถออกตรงเวลา พนักงานขายตั๋วมีมารยาทและไม่ตะโกนขายตั๋วแบบหมอชิตหรือเอกมัยบ้านเรา คือต่างกับประเทศไทยหลายขุม มีพนักงานให้ข้อมูลที่พูดภาษาอังกฤษฉะฉาน ชอบๆๆ
6.การใช้บัตรเครดิต
ความประทับใจของข้อนี้ก็คือ ที่นี่คุณสามารถใช้บัตรเครดิตได้ทุกที่ ย้ำ ทุกที่ และไม่มีขั้นต่ำ และที่สำคัญเวลาคุณจะจ่ายบัตรเครดิตคุณสามารถเรียกเก็บตังแบบบ้านเราได้เลย แล้วพนักงานของร้านอาหาร หรือสถานที่นั้นๆ จะหยิบเครื่องรูดบัตรมาแล้วก็คิดตังโดยที่คุณไม่ต้องเสียเวลาเดินไปยังเคาท์เตอร์ ชอบตรงที่ว่าทุกคนในร้านอาหาร หรือทุกคนที่ทำงานในสถานที่นั้นๆ สามารถใช้งานไอ้เจ้าเครื่องบัตรเครดิตได้ ไม่เหมือนเมืองไทย ร้านอาหารร้านนึงจะมีไม่กี่คนที่ทำหน้าที่คิดตังผ่านบัตรเครดิตซึ่งมันเสียเวลามากๆๆๆๆ
7.ไปห้างสรรพสินค้าต้องพกถุง
ไอ้ถุงที่ว่านี่ก็คือถุงพลาสติกนั่นเองนะคะอย่าพากันคิดลึก ที่นี่ไม่มีถุงพลาสติกฟรีค่ะ ไม่มีแม้แต่ที่เดียว หากคุณอยากออกไปซื้อของคุณต้องพกถุงผ้า พกถุงพลาสติกของคุณไปด้วย ถ้าไม่งั้นละก็คุณต้องควักเงินซื้อ เพราะทุกถุงที่เค้าหยิบมาให้คุณเค้าจะคิดเงินคุณและราคาก็ไม่ได้จะถูกเลยนะคะ แบบพลาสติกธรรมดาก็มีตั้งแต่ 1-5 บาท ส่วนถุงผ้าก็มีตั้งแต่ 10-30 บาทแล้วแต่ขนาดค่ะ อยากให้เมืองไทยเป็นแบบนี้จัง
8.อะไรคือ 7-11?
ใครที่หวังว่าจะหาซื้อมาม่าเติมน้ำร้อน ไส้กรอก เบียร์กระป๋อง แชมพูแบบพกพาแล้วจะต้องเดินหา7-11 ขอโทษนะคะ ที่นี่ไม่มีค่ะ มีแต่ร้านค้าตาลุง อิป้าเท่านั้น อยากได้ไรต้องไปห้างสรรพสินค้า อยากกินไรอย่าหวังว่าจะมีให้ตลอด 24 ชม!
9.ภาษาประจำชาติ
แม้ประเทศโคลัมเบียจะเป็นประเทศที่อยู่ทางแถบอเมริกาใต้และไม่ไกลจากประเทศอเมริกาก็ตาม แต่ประชากรที่นี่แทบจะไม่เข้าใจ ไม่ใช้ ไม่พูดภาษาอังกฤษเลย น้อยมากๆที่คุณจะหาคนที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ เพราะฉะนั้นเมื่อไหร่ก็ตามแต่ที่คุณอยากมาท่องเที่ยวทางทวีปอเมริกาใต้ อย่างน้อยๆ คุณควรฝึกภาษาสเปนเบื้องต้นมาด้วยน๊าคร๊า อย่างดิชั้นทุกครั้งก็จะเตรียมเป็นประโยคพูดไป มันคือภาษาวันเวย์ค่ะเพราะว่าเวลาเค้าสนทนากลับมาดิชั้นก็จะฟังไม่รู้เรื่องซ๊ากอย่าง ได้แต่พูดกลับไปว่า Yo no hablo espanol ซึ่งแปลว่า ฉันพูดภาษาสเปนไม่ได้นั่นเอง
10.ปลั๊กไฟ
สำหรับใครที่มีโอกาสมาเที่ยวทางอเมริกาใต้นะคะ ไม่ต้องขนตัวแปลงไฟมานะ หรือที่เราเรียกกันว่าอแด๊บเตอร์นั่นเอง เพราะที่นี่ปลั๊กไฟใช้แบบเดียวกับบ้านเราเลย(แต่ต้องเป็นแบบแบนค่ะ) ใครที่มีอุปกรณ์เยอะๆ พกแบบปลั๊มสามตามาก็น่าจะโอเค แต่ความแรงของไฟนั้นจะหวังให้รุนแรงเป่าให้หัวแห้งในเวลา 2 นาทีแบบบ้านเรานั้นก็ต้องผิดหวังนะคะ เพราะที่นี่ใช้ไฟแค่110-120 โวลท์เท่านั้นเองค่ะ
11.จักรยานตระการตา
ผู้คนที่นี่ส่วนมากจะใช้จักรยานกัน บ้างก็ปั่นออกกำลังกาย บ้างก็ปั่นเล่น บ้างก็ปั่นไปนุ่นนี่ใช้เป็นเครื่องโดยสารประจำตัว แต่บ้างก็ปั่นไปทำงาน บางทีคุณจะเป็นคนใส่สูท ใส่ชุดพนักงานออฟฟิสทั้งหญิงและชายปั่นจักรยานและมีกระเป๋าหรูๆแปะไว้ด้านหลังตรงที่นั่งคนซ้อนท้าย เออๆๆ มองดูแล้วเพลินตาดี และที่นี่เค้ามีแบบทัวร์ด้วยนะ ปั่นจักรยานทัวร์ บางทีคุณจะเห็นคนปั่นกันเป็นร้อยๆ ไม่ต้องตกใจนะ ไม่ได้ปั่นเนื่องในเทศกาลอะไร แต่ว่าเค้าปั่นกันเป็นเรื่องธรรมดา
12.การโดยสารทางบก
อันนี้ต้องบอกเลยว่าเป็นไฮไลท์ที่ดิชั้นกรี๊ดมาก ชอบไอเดีย และอยากให้ประเทศไทยทำตามมั่กๆ คือบ้านเรานี่จะมีวินมอเตอร์ไซด์ แท็กซี่ บีทีเอส รถไฟฟ้าใต้ดิน และรถเมล์ใช่มะ ที่นี่มีแค่สองอย่างคือ แท็กซี่ที่แสนจะมีมารยาทและรถโดยสารประจำทางซึ่งลักษณะเหมือนรถเมล์บ้านเราแต่ที่นี่เรียกกันว่า Metro ตอนแรกเดินหาเมทโทรที่ไหนก็ไม่มีเพราะคิดว่ามันคือรถไฟใต้ดินแบบบ้านเราและแล้วก็ได้คำตอบว่ามันคือรถเมล์นั่นเอง อ่ะทุกคนจินตนาการตามนะว่าทำไมดิชั้นชอบจังเลย อ่ะเริ่ม ทุกสถานีหรือทุกป้ายรถเมล์จะทำเป็นช่องให้เดินเข้าไปเป็นแบบชานชาลาเหมือนกับสถานีบีทีเอสบ้านเราแต่สูงกว่าพื้นประมาณ 1 เมตรและที่สำคัญรถเมล์ทุกสายจะเป็นสีเดียวกันหมดคือสีแดงแต่ขอบอกว่าสภาพไม่เก่ารกร้างแก่เหงือกแบบบ้านเรานะคะ รถเมล์บ้านเราพอก่อนเอดอก ภาษีก็จ่ายแพงทำไมรถเมล์อุบาทว์ พอๆๆๆ กลับเข้าเรื่องพูดต่อแล้วยาว รถเมล์ที่นี่จะเป็นรถสองตอนและชานชาลาหรือป้ายรถเมล์ที่ว่านี่คือจะมีระเบียบมากคือ ก่อนเราจะเข้าไปเราต้องซื้อบัตรเหมือนบัตรบีทีเอสเลย พอเข้าไปก็ทำทุกอย่างเหมือนการที่เราจะขึ้นบีทีเอสแต่ 1 ชานชาลาจะมีประตูทางออกประมาณ 8 ช่องซึ่งเราต้องรู้ก่อนว่าเราจะไปไหนเพราะแต่ละช่องก็จะเป็นรถคนละสาย พอเรารอตามช่องแล้วก็ขึ้นรถเมล์ แล้วรถก็วิ่งไปตามถนนแล้วก็ไปจอดยังป้ายที่เราต้องการลง คือชอบตรงที่มันมีระเบียบมากๆ ไม่ต้องมีกระเป๋ารถเมล์ ไม่ต้องเบียดวุ่นวาย จ่ายบัตรใครบัตรมันแล้วก็ขึ้นลงได้แบบสบายใจ ง่ายหายห่วง ชอบ ปัง รัฐบาลไทยน่ามาเที่ยวชมเมืองนี้บ้างจะได้เอาไปพัฒนาประเทศ!!
13. Rappi แอพพลิเคชั่นที่อาจจะทำให้คุณกลายเป็นง่อยได้
ทำไมดิชั้นถึงบอกว่าคุณอาจเป็นง่อยได้ เรื่องมันมีอยู่ว่า คุณรู้จักแอพพลิเคชั่นบ้านเรามั๊ยเช่น line bike, food panda หรือแอพต่างๆที่เราสามารถสั่งให้เค้าไปเอาของนุ่นนี่ให้ แต่ แอพ Rappi มันทำได้มากกว่านั้น แค่คุณดาวน์โหลดแอพลงบนมือถือ คุณสามารถสั่งสิ่งของทุกกกกกกอย่างบนโลกใบนี้ บรษัทนี้จะหามาให้และคุณจะจ่ายเงินทางเงินสดหรือบัตรเครดิตก็แล้วแต่สะดวก คุณจะสั่งแค่น้ำสองขวด หรือคุณจะสั่งกระเทียม หัวหอม ผักต่างๆ แต่ที่ตลกที่สุดคือ คุณสามารถสั่งเงินสดได้ เช่น คุณอยากได้เงิน 20000 คุณก็บอกให้เค้าเอาเงินสดมาให้สองหมื่นโดยที่คุณก็ให้บริษัทตัดจากบัตรเครดิตของคุณ อยากได้ข้าวสวย อยากได้นม อยากได้ห่าหอกเหวอะไร เห้ยยยย มันหาให้ได้หมด ตลกตัวเองว่าสั่งน้ำปลา นางก็หามาได้จ้าาาา ชอบๆๆ
สำหรับบางคนอาจจมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับดิชั้นเขมจิรา บุคคลธรรมดาที่เดินทางท่องเที่ยวมาแล้วมากกว่า 20 ประเทศยังเห็นสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องแปลก และก็ภูมิใจและรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้มีโอกาสได้มาเห็นสิ่งแปลกใหม่ ขอบคุณทุกคนที่เสียสละเวลาเข้ามาเยี่ยมชม ยังไงก็อย่าลืมติดตามกระทู้ต่อไปนะคะ สถานที่ต่อไปดิชั้นจะลงไปเยี่ยมชมประเทศเปรู และที่เปรูจะมีอะไรแปลกใหม่มั๊ย เดี๋ยวเรามาดูกันนะคะ บายยยยย